Zapytano:
Sześciu praktykujących osteopatów z Niemiec i Belgii.
Wywiad przeprowadzono:
Zgodnie z półnormatywnymi normami przeprowadzania wywiadu. Ocena została oparta na protokole Mayring.
Treść wywiadu:
Osteopaci zostali zapytani o metody postrzegania oraz procedury w ocenie i leczeniu dolegliwości związanych ze stresem. Wyniki oraz pełne streszczenie pracy licencjackiej naszego absolwenta Alexandra Bendera dostępne na naszym blogu (w języku niemieckim). Znaczenie stresu i jego leczenia w praktyce osteopatycznej.
Autor: Alexander Bender (B.Sc. Ost.)
Tło
Rosnąca liczba Niemców twierdzi, że jest zestresowana. Jednocześnie osoby, które często są zestresowane, cierpią częściej z powodu dolegliwości chronicznych. Celem niniejszej pracy jest
empiryczna ocena i eksploracyjne badanie znaczenia stresu i radzenia sobie ze stresem w praktyce osteopatycznej.
Metodologia
Przeprowadzono wywiad z sześcioma praktykującymi osteopatami z Niemiec i Belgii za pomocą semi-standaryzowanych wytycznych, dotyczących metod wizualnych i proceduralnych w ocenie i
leczeniu skarg związanych ze stresem. Ocena została przeprowadzona w kategoriach danych osobowych, ogólnej wiedzy o stresie, ocenie wyników leczenia i perspektyw w sposób dedukcyjny, oparty na procedurze Mayring.
Zarządzanie stresem w praktyce osteopatycznej wyniki
Wszyscy pytani osteopaci spotykają się z pacjentami zestresowanymi. Większość respondentów zna i definiuje stres zgodnie z biologicznym modelem stresu Selye’a lub psychologicznym modelem transakcji Lazarus’a. Wszyscy respondenci uważają się za ekspertów w leczeniu somatycznym zaburzeń związanych ze stresem i powiązanych układów ciała. Wiele osób zna i czasami stosuje interwencje psychologiczne, często bez specjalnego przeszkolenia. Barierami do wdrożenia tych praktyk są brak dogłębnej wiedzy oraz niespójność pacjentów. Większość wyraża pragnienie bardziej szczegółowego szkolenia w zakresie stosowania metod psychologicznych. Wielu osteopatów, w odróżnieniu od innych koncepcji terapeutycznych, podkreśla wyjątkowość holistycznej filozofii osteopatycznej, jak również opcję terapii związanej z ciałem. Podobnie, większość badanych osteopatów uważa, że osteopatia, ze swoimi osobliwościami, może stać się w przyszłości ważniejsza w leczeniu zaburzeń związanych ze stresem. Wymagać to jednak będzie bardziej dogłębnych kompetencji oraz badań.
Wniosek
Osteopaci czują się pewnie w leczeniu zaburzeń związanych ze stresem, jednak często nie są pewni co do właściwego podejścia psychologicznego w przypadku pacjentów zestresowanych.
Praca może być wykorzystana do opracowania programu nauczania i powinna stymulować dalsze badania nad osteopatią oraz stresem.